Sachiko Abe verheft papier knippen tot meditatieve kunst

Kunstenares Sanchiko Abe nodigt ons uit in een meditatieve wereld die zij bouwt van papier.

 

De Japanse kunstenares Sachiko Abe begon thuis met het knippen van strookjes papier, als een kalmerend alternatief voor meditatie. Negen jaar later deelde ze haar meditatieve kunst voor het eerst met het publiek tijdens een tentoonstelling. Haar collectie Cut Papers combineert de kunst van papierknippen met installaties en film.

 

MATERIËLE TRANSFORMATIE

Urenlang knipt Abe papier voor de ogen van haar publiek. Met een schaar versnippert ze langzaam vellen papier. De flinterdunne strookjes zijn nog geen halve millimeter breed. De papierstrookjes veranderen geleidelijk in een zachte wolk van materiaal dat lijkt op haar, veren, vacht, schuim, sneeuw of spinnenwebben, afhankelijk van het kunstwerk en de verbeelding van de kijker.

 

 

GEDACHTEN OP EEN RIJ

Eén vel papier verknippen duurt 40 minuten. De installaties van Abe, die ruimtes vullen met tapijten, muren en bergen van papierreepjes, zijn dan ook het resultaat van jaren werk. ‘De kunst van het knippen is een constante oefening waarbij ik willekeurige gedachten organiseer en structureer,’ legt ze uit bij de aankondiging van een van haar tentoonstellingen. ‘Het ritme van de schaar, de fijnheid en de lengte van de papieren strook komen overeen met mijn denkproces en het effect daarvan op het lichaam. Hoewel het in wezen heel persoonlijk is, is Cut Papers voor mij een noodzakelijk manier om mijn relatie met de buitenwereld vorm te geven.’

 

 

EB EN VLOED VAN BEZINNING

Terwijl Abe strookjes papier knipt, versterken microfoons de scherpe geluiden van haar schaar. Die geluiden komen uit luidsprekers rondom de kunstinstallatie, en vormen zo een hypnotiserende soundtrack die het publiek haar wereld intrekt. De witte ruimte en haar eigen witte kleding helpen kijkers zich te concentreren op de kleine bewegingen die ze maakt terwijl ze het papier knipt. Door het publiek te helpen zich te concentreren op het langzame, repetitieve proces, nodigt Abe de kijker uit om ‘in synchronie te komen met het eb en vloed van emotie en bezinning dat door de performance wordt gecreëerd’.